فیلم سینمایی بهت؛ بهت آور و تاریخ مصرف گذشته! - علیرضا و محسن

به گزارش علیرضا و محسن، فیلم سینمایی بهت به کارگردانی و نویسندگی عباس رافعی از سری فیلم هایی است که در طرح اکران آنلاین فیلم های سینمایی وارد شبکه نمایش خانگی شده اند.

عباس رافعی، تهیه نماینده، نویسنده و کارگردانی است که بهت بعد از فیلم هایی، چون آواز های سرزمین من، فصل فراموشی فریبا، دیدار، کیمیا و خاک و... سیزدهمین تجربه کارگرانی او محسوب می گردد.

پشت صحنه این فیلم به تهیه نمایندگی محمد نشاط، محمود کلاری فیلمبردار عظیم و با تجربه و بین المللی فیلمبرداری این فیلم را بر عهده داشته است. تدوین بهت به عهده مستانه مهاجر و ساخت موسیقی نیز با فردین خلعتبری بوده است.

مهتاب کرامتی، رعنا آزادی ور، علی رضا آقاخانی، محمد رضا رهبری و... نیز بازیگران این فیلم هستند.

بهت با نمایی از همراهی آتنا (مهتاب کرامتی) و فرید (علی رضا آقاخانی) زوجی به ظاهر خوشبخت آغاز می گردد. فرید استاد دانشگاه است و با حمله رضا (محمد رضا رهبری) سر کلاس دانشگاه به او ماجرا ها و تنش های زندگی اش آغاز می گردد.

آتنا بدون اطلاع شوهرش از لیلا (رعنا آزادی ور)، همسر رضا، خواسته است که با لقاح مصنوعی میزبان بچه آن ها باشد و حالا با عظیم تر شدن بچه در شکم لیلا مرد های قصه از موضوع با خبر شده اند و هر یک به نوعی واکنشی به دور از توقع همسرانشان نشان می دهند.

فرید که از ازدواج قبلی اش پسری دارد که خارج از کشور زندگی می نماید، اضافه شدن یک بچه را به زندگی شان سبب به هم خوردن تعادل و خوشبختی شان می داند و رضا هم غیرتش اجازه نمی دهد فرزند مردی دیگر را در حال رشد در بدن همسرش ببیند.

در میان کش و قوس های مردانه رضا و فرید تعیین می گردد که لیلا به سرطان رحم و تخمدان هم مبتلا است و آن ها سعی می نمایند از این بیماری به جهت خواسته های خودشان استفاده نمایند. رضا وقتی از این طریق هم برای خود شانسی نمی بیند با هماهنگی دوست و همکارش لیلا را با موتور مضروب می نماید و بعد از آن دیگر لیلا جایی در این دنیا ندارد.

اما لیلا در آخرین کار و تنها کاری که در عمرش به میل خود انجام می دهد در حالی که خودش در کما به سر می برد، بچه را تا هفت ماهگی میزبانی می نماید و سپس از دنیا می رود. زنان قصه بهت به قیمت ماندن بر سر تصمیم خود یکی جانش را از دست می دهد و دیگری زندگی با همسرش را، اما در ازایش نفسی تازه را وارد این دنیا می نمایند.

بهت داستان و رویکرد اجتماعی از مد افتاده و از کار افتاده ای دارد و همین را هم با پرداخت نا مناسبی عرضه می نماید. با وجود عوامل پشت صحنه تراز اول و حرفه ای حاضر در فیلم، مانند محمود کلاری، بهت عاری از هر گونه نو آوری فرمی و پیچیدگی تکنیکی است.

داستان فیلم هم به شکل نامناسبی طرح می گردد. هیچ کنشی در هیچ سکانسی صورت نمی گیرد و نبود کنش در صحنه از دست رفتن کشش و جذابیت را منجر می گردد. تماشاگر بعد از گذشت یک سوم از فیلم دیگر همه چیز را رو شده می بیند و اگر حاضر به دیدن ادامه فیلم گردد فقط به این دلیل است که شاهد انتها بندی فیلم باشد، و قطعا این از محاسن فیلم نیست. انتها بندی ای که مانند بقیه فیلم چنگی به دل نمی زند.

عباس رافعی در گفت و گویی از شرایط اکران و قاچاق شدن فیلمش گلایه داشته است. گلایه ای که صد البته به حق است. اما واقعیت درباره فیلم های ضعیفی، چون بهت این است که قاچاق شدن چنین فیلم هایی در شبکه های ماهواره ای بهترین اتفاقی است که از نظر دیده شدن فیلم می تواند برایشان بیفتد. چرا که شبکه های ماهواره ای گم نام ریز و درشتی که معمولا در مدت زمان های کوتاهی با نام هایی فعالیت می نمایند و خیلی زود جایشان را به شبکه ای با همان ماهیت قبلی و با نامی جدید می دهند بهترین بستر برای پخش چنین فیلم هایی است.

فیلمی، چون بهت با یا بدون مافیای اکران تکلیفش برای اکران در سینما ها تعیین است: شکست تجاری. در اکران آنلاین هم که با توجه به نوپا بودن و ضعف ها و حسن هایش چشم انداز درخشانی برای چنین فیلمی دیده نمی گردد. اما شبکه های ماهواره ای که به تبلیغ قرص های چاقی و لاغری و تقویت انواع قوا می پردازند و بسیاری از ما از خود می پرسیم: مگر کسی آن ها را می بیند؟ مگر کسی این ها را می خرد؟ هنوز هم که هنوز است به کارشان ادامه می دهند می دهند و حتما بازار سود آوری دارند که سال های سال است که فعالیت می نمایند.

چنان شبکه هایی به چنین فیلم هایی احتیاج دارند و عوامل فیلمی، چون بهت شاید بهتر باشد انرژی ای که صرف کلنجار با مافیای اکران و مدیران پلتفرم های وی او دی و اعضای وزارت ارشاد می نمایند مصروف توافق با این شبکه های ماهواره ای نمایند...!