تنتِ نولان؛ تکرارِ ضعیفِ ممنتو یا شاهکارِ بی همتا؟ - علیرضا و محسن

به گزارش علیرضا و محسن، خبرنگاران: تنت به کارگردانی کریستوفر نولان یکی از جدیدترین آثار اکشن، علمی تخیلی و دلهره آور شرکت برادران وارنر است که حتی پیش از شروع کرونا، موردانتظارترین فیلم سال بود.

کریستوفر نولان یکی از بهترین فیلمسازان مولف سال های اخیر است، کافیست نگاهی به کارنامه درخشان نولان از ممنتو، اینسپشن، میان ستاره ای تا سه گانه شوالیه تاریکی بیاندازیم، او شش سال اخیر را مشغول اصلاح و بهتر کردن فیلم نامه تنت بوده است.

موضوع فیلم تنت کمی پیچیده است؛ پروتاگونیست (با بازی جان دیوید واشینگتون) که تنها با یک کلمه تنت مسلح است، کوشش می نماید که برای بقای کل جهان و مردم آن مبارزه کند. او برای محقق کردن این هدف وارد یک ماجراجویی می گردد و به جهانی گرگ و میش جاسوسی بین المللی می رود. پروتاگونیست وارد ماموریتی می گردد که در چیزی فراتر از زمان واقعی آشکار خواهد شد. این ماجرا درباره سفر در زمان نیست؛ بلکه وارونگی است.

شخصیت های فیلم تنت در این مکان جدید در حال کوشش جهت جلوگیری از حادثه بدی هستند که حتی از فاجعه هسته ای نیز به مراتب وحشتناک تر است. این شخصیت ها در زندگی پس از مرگ، زمان و مکان را به شکل جدیدی تجربه می نمایند.

زمان همواره در فیلم های کریستوفر نولان نقش به خصوصی را ایفا نموده است. ولی هیچ کدام از آثار او تا امروز به اندازه تنت با موضوع بازی با زمان جلو نرفته اند. نولان در مصاحبه اخیرش گفته است: این فیلم درباره سفر در زمان نیست. این فیلم درباره زمان و راه های متفاوت کارکرد زمانه. نمی خوام کلاس فیزیک راه بندازم، ولی وارونگی این ایده است که آنتروپی یک ماده معکوس بشه پس برای همین نسبت به ما در زمان در جهت عکس حرکت می کنه.

فیلم تنت نولان شامل مجموعه متنوعی از بازیگرانی است که بخشی از آن ها شامل افراد جدید و بخش دیگر از افرادی هستند که قبل از این در آثار دیگر نولان شاهد حضورشان بوده ایم؛ از ستاره های فیلم می توان به جان دیوید واشینگتون، رابرت پتینسون، کنت برانا و الیزابت دبیکی اشاره نمود.

از آن جا که اخیرا فیلم تنت به صورت خصوصی در بعضی سینما های خاص و تنها برای منتقدان به نمایش درآمده، سایت های بین المللی معتبر، نقد خود را برای این فیلم منتشر نموده اند.در یکی از این نمایش ها بعضی از عوامل اجرایی شرکت آیمکس که در مراحل پساتولید فیلم را دیده اند آن را یک بلاک باستر اکشن تریلر درخشان نامیده اند که از همه جهات شگفت انگیز است.

رابی کالین منتقد تلگراف درباره این فیلم می نویسد: عمق، ظرافت و شوخ طبعی اجرا های پتینسون و دبیکی فقط زمانی به صورت کامل آشکار می گردد که شما واقعا به این درک برسید که داستان فیلم تنت در حال رفتن به چه مقصدی است؛ یا شاید این همان جایی است که در آن بوده است.

هنوز سردرگم هستید؟ خب نباشید... یا حداقل سردرگم باشید، اما از آن لذت ببرید. این فیلم از آن دسته آثاری است که باعث می گردد یک سری ها حسابی سردرگم شوند و حس بدی پیدا نمایند و خیلی های دیگر هم در اضطراب و خوشحالی و البته لذت غرق شوند.

جسیکا کیانگ منتقد نیویورک تایمز نیز فیلم آخر نولان را اینگونه توصیف می نماید: اصلا نمی توان منکر این شد که چقدر این فیلم لذت بخش است. اما عظیمی گیج نماینده آن فقط باعث می گردد که هوشمندانه بودن و شجاعت جذاب آن بیشتر به چشم بیاید.

منتقد ورایتی نیز می نویسد: درست است که فیلم تنت یک جام مقدس نیست، اما پر از مفهوم های گیج نماینده و جذاب، صحنه های انفجاری و گران قیمت و همچنین سرگرمی های مختلف به روش های جدید و البته قدیمی است.

از سوی دیگر نمایش کوچکی هم برای بعضی رسانه ها در کانادا برگزار گردید که کسانی که فیلم را دیده اند آن را بهترین فیلم نولان از زمان اینسپشن نامیده اند و اضافه نموده اند: این اثری است که لحظه به لحظه اش هواداران نولان را راضی می نماید و بارگشت نولان به حوزه قدرتش است درست مثل این می ماند که اسکورسیزی فیلم گانگستری یا جان فورد دوباره وسترن بسازند.

حتی کسانی که خیلی هوادار نولان نبودند هم تجربه این فیلم را حیرت آور و فیلمی با پیچ های داستانی متعدد توصیف کرد ه اند و مخصوصا ساختار پیچیده زمانی اش را ستوده اند و معتقدند تجربه دانکرک باعث شده نولان در اجرای صحنه های اکشنش بسیار مسلط تر عمل کند.

لودویگ گورنسن، آهنگ ساز برنده جایزه اسکار می گوید حتی وقتی برای بار چندم نسخه نهایی فیلم تنت نولان را می بیند، بی اندازه به وجد می آید.

یکی دیگر از نظر ها در خصوص فیلم هم متعلق به تراویس اسکات رپر آمریکایی است که یک ترانه برای ساوندترک این فیلم با نام نقشه نوشته است. او در گفتگویش با مجله GQ گفته فیلم نولان سفری درون فضا و زمان است که مغزتان را ذوب می نماید. کریستوفر نولان هم در نظری درک موسیقیایی اسکات را تحسین نموده و ترک او را بخشی از پازل پیچیده فیلم تنت دانسته است.

واکنش منفی منتقد ایندی وایر به تنت کریستوفر نولان، مایک مک هیل در نقد خود نوشته: فیلمنامه نولان حتی اطلاعات اولیه را هم از ما دریغ می نماید. اینکه این آدم ها اصلا کی هستند؟ چطور اینقدر سریع میان شهر های مختلف جهان جابه جا می شوند؟ و چرا اسم شخصیت اصلی داستان با بازی واشنگتن شخصیت اصلی (protagonist) است؟

او در ادامه می گوید که تنت در همان جهانی ایده های ممنتو را تنها با بودجه و شخصیت های بیشتر دنبال می نماید؛ و از سویی هم شبیه گزارش اقلیت اسپیلیرگ است، هرچند پیچیدگی لازم برای همراه کردن مخاطب و دنبال کردن قصه را مثل آن دو فیلم ندارد.

فقط اینجا به جای نیٔونوار با بودجه متوسطی (اشاره به ممنتو) یک اکشن پرهزینه استودیویی داریم و درگیری ها و تیراندازی های بدون خونریزی PG-13 جای آن ایده ملموس و ماندگار عکس های پلوراید را گرفته اند..

او در ادامه می گوید که موفقیت سری فیلم های بتمن نولان باعث شده که او به یک عنصر پولساز و باارزش بدل گردد، اما همواره نقطه قوت او توانایی اش در ایجاد تعادل میان لحظات اکشن دیدنی و عظیم و لحظاتی درونی و برآماده از دل بود.

کاری که مثلا در اینسپشن یا میان ستاره ای به خوبی انجام داده بود. اما در فیلم جدیدش همه چیز مکانیکی درآمده و شخصیت های بیشتر به سخنگو های ایده های فیلم تبدیل شده اند.

منابع: پلازامگ، زومجی